Geboorte B nest

Vrijdag 18 december begon het al wat te rommelen bij Caya, we zagen dat ze wat onrustiger werd en wat meer begon te graven en dus besloot ik op de bank te gaan slapen.
Ondertussen steeds contact gehouden met vriendin Patty die er dolgraag bij wilde zijn omdat zij over half januari een nest verwacht en het zo nog mooi even kon bekijken.
Zaterdagochtend zette het nog niet echt door, maar werd ze wel steeds onrustiger, dus op een gegeven moment contact gehad en gezegd dat ik dacht dat ze vandaag wel geboren zouden worden....Caya begon langzamerhand al wat meer te hijgen en heel af en toe zag je een hele lichte rilling door haar heen trekken en ze wilde de werpkist niet meer uit.
Rond kwart voor vijf zagen we ineens een eerste perswee....en stilte...een kwartiertje later weer vier persweeën...zou het dan eindelijk?
Maar weer was er een hele rustige Caya die wel wat zwaarder ademde, maar waar je verder niet veel aan vernam tot ze tien minuten later ineens heel driftig haar muts begon schoon te likken terwijl wij maar zaten te wachten tot er meer actie kwam.
Niet veel later stond ze op en hoppa, daar gleed om 17.20 ineens de eerste pup heel rustig op het vetbed in de werpkist, de eerste reu waarbij wij gelijk dachten van ow nee hé, toch geen herhaling van het eerste nest worden met enkel reuen?
We hebben hem bandje blauw om gedaan en gewogen, 360 gram, hmmm we hadden zwaarder verwacht, immers was Caya flink aangekomen ondanks amper bijvoeren en we verwachten er door de röntgenfoto waarschijnlijk maar vier waarvan we op de foto een hele dikke hadden gezien.

Caya nam daarna een kleine pauze waarin ze zich helemaal op haar zoon stortte die niet de kans had om op te drogen, zo grondig was ze hem aan het wassen en wij besloten intussen maar sushi te bestellen...nou, dat is dus mooi mislukt gezien alle sushi bezorgers in Assen het smoordruk bleken te hebben, dus dan maar Lahmacun besteld, ook lekker...
En dan, terwijl wij dachten nog even rustig aan te kunnen doen, besloot Caya met amper zichtbare persweeën dat het tijd werd voor pup twee die om 18.05 werd geboren en toen, toen kon ik mijn geluk niet meer op...daar was ze dan, het eerste teefje en heel eerlijk kon het me vanaf dat moment niet meer schelen of de volgende pups reuen of teven zouden zijn...
We hebben haar uiteraard een mooi roze bandje om gedaan en gewogen, 390 gram, al wat zwaarder dan haar broer en ow wat klinkt dat goed.
Daarna gunde Caya ons alle tijd om wat te eten, ze had het druk met haar zoon en dochter die beide zeer grondig werden gewassen en amper de tijd kregen zich vast te zuigen aan de tepels.

Ondertussen bleven wij tijdens het eten puppy tv kijken terwijl Caya weer wat zwaarder begon te ademen, rond 19.55 zagen we een perswee en keken we echt even van nou, komt er nog meer?
Maar nee hoor, Caya nam haar tijd om ineens te draaien en floep, daar gleed de volgende pup zo uit haar en jaaaa, weer een teefje die om 20.05 werd geboren.
Zij kreeg het paarse bandje om en bleek 380 gram te wegen en liet gelijk merken dat er aan haar stem niks mankeerde.
Wederom nam Caya een kleine pauze, wel zwaarder ademen, maar verder merkten we weinig aan haar tot ze om 21.46 zonder duidelijke persweeën ineens het leven schonk aan een kleine reu van 330 gram die we het groene bandje gaven en die ook bewees goede stembanden te hebben.

En toen werd het rustig, we hadden vier pups op de foto gezien, maar Caya bleef wat zwaarder ademen, iets wat niet heel raar is na een bevalling met weinig (zichtbare) weeënactiviteit, immers kunnen ze dan nog lang last hebben van naweeën.
Omdat het me niet helemaal lekker zat, hebben we Caya even uit de werpkist gelokt mbv wat lekkers en zo kon ik haar nog even goed navoelen...en voelde ik dat nu goed, die bobbel ter grootte van een pup op haar linkerkant?
Zou het dan toch zo kunnen zijn?
Vriendin Patty ook laten voelen en ook daar kwamen twijfels...nah ja, ik was toch nog lang niet van plan te gaan slapen, dus we zijn er lekker bij blijven zitten.
Ineens draait Caya vlak voor mijn neus iets omhoog, gaat weer liggen en terwijl ik besluit een onder haar staart te kijken, zie ik ineens een paar billen en een staart verschijnen en daar was om 22.31 pup nummer 5, onze verrassing die niet zichtbaar was op de röntgenfoto, maar die ow zo welkom is.
Wederom een reu die bandje geel kreeg en die 390 gram woog.

Vlak erna werd Caya rustiger qua ademen en is ze zich compleet gaan focussen op haar pups, drie knappe reuen en twee knappe teven, wat een ongelooflijk mooi cadeau heeft ze ons gegeven.

Aanstaande mama Caya tussen de tulpen

Aanstaande papa Lasco poseerde na de dekking voor mijn camera