Geboorte A nest

Na twee dagen waarin Caya met vlagen flink aan het hijgen was, zetten de weeën woensdag 19 september, op dag 64 na de ovulatie, eindelijk door.
Ik had net een vriendin aan de telefoon die er flink van baalde dat ze me hier niet kon komen om me bij te staan, toen ik ineens persweeën zag, dus dat was direct noteren en afwachten.
Natuurlijk duurde het daarna nog 5 minuten voor ze weer verder ging, maar er zat eindelijk schot in de zaak.
En ineens was ie daar, om 13.40, de eerste reu met een gewicht van 390 gram.
Hij heeft het blauwe bandje gekregen.
Daarna kreeg Caya nauwelijks de kans om bij te komen, want tien minuten later kwam er nog een reu van 300 gram, hij kreeg bandje groen.
Niet lang daarna kreeg Caya weer persdrang en daar was reu nummer 310 gram zwaar en deze hebben we een geel bandje om gedaan.
Intussen hadden we al ontdekt dat Caya een topmoedertje is....erg zorgzaam voor haar zonen en tussen de weeën door, was ze zich dan ook druk met alles rondom navelstrengen e.d. aan het bemoeien en zette ze moeiteloos nummer 4 om 14.55 ter wereld...wederom een reu van maar liefst 400 gram die bandje rood kreeg.
En toen werd het stil.....ondertussen was ik blij dat ik de week ervoor een röntgenfoto had laten maken waardoor ik zeker wist dat er 5 in zaten en ook hield ze wat last van weeën, maar al lang niet meer zo krachtig als ervoor...althans, niet voor zover we van de buitenkant konden beoordelen.
Rond een uur of zes heb ik daarom onze dierenarts gebeld en gevraagd of we wat oxytocine (een middel wat kan helpen in zulke gevallen, maar wat je niet zomaar moet toedienen) zouden kunnen halen en dat was geen probleem nadat ik het eea had uitgelegd.
Onze dierenarts is geopend tot 19.00 en daarna is het afwachten wie spoeddienst heeft...dan is het wel fijn om in geval van nood, wat in huis te hebben.
Ik heb Caya daarna nog tot 19.00 de tijd willen geven...eerst een hapje eten en als de vijfde er dan nog niet zou zijn, dan toch maar een klein beetje spuiten.
Echter was ik nog niet halverwege met mijn bordje eten of hoppa, daar kwamen ineens een paar persweeën en daar was reu nummer 5, een reu van 350 gram welke we een bruin bandje hebben gegeven.

Helaas voor ons, dus niet ons zo gewenste teefje waar we zo op hadden gehoopt, maar wie weet wat de toekomst ons nog eens brengt.